„Według katolickiej wiary, przyjmuje się całego Chrystusa i prawdziwy sakrament także pod jedną tylko postacią; dlatego ci, którzy przyjmują tylko jedną postać, gdy idzie o owoce Komunii św., nie są pozbawieni żadnej łaski koniecznej do zbawienia” (Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 282).
Czym różni się Komunia św. pod jedną i pod dwiema postaciami (przyjmujemy Ciało Chrystusa - przyjmujemy Jego Ciało i Krew)? Tak naprawdę niczym. W każdej bowiem okruszynie Ciała i w każdej kropli Krwi Pańskiej jest obecny cały Chrystus, Bóg - Człowiek. Jest obecny rzeczywiście i w pełni. Nie można więc powiedzieć, że przyjmując Komunię św. pod dwiema postaciami dostajemy „więcej” Pana Jezusa niż przyjmując sam tylko Chleb Eucharystyczny.
Komunia św. przyjmowana pod dwiema postaciami nie daje też większej ilości łask, darów i nie ma większej mocy uzdrawiania i uświęcania. Jest bowiem tym samym Chrystusem, który przychodzi do człowieka, by go zbawić, by go uświęcić.
Dlaczego więc w ogóle mówimy o Komunii św. pod dwiema postaciami? Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego wyjaśnia to następująco:
„Ze względu na wymowę znaku, Komunia św. nabiera pełniejszego wyrazu, gdy jest przyjmowana pod obiema postaciami. W tej bowiem formie ukazuje się w doskonalszym świetle znak Uczty eucharystycznej i jaśniej wyraża się wola dopełnienia nowego i wiecznego przymierza we Krwi Pana; jaśniej też uwydatnia się związek istniejący pomiędzy Ucztą eucharystyczną a ucztą eschatologiczną w królestwie Ojca” (OWMR, 281).
Nie chodzi więc o więcej łask czy więcej Chrystusa, lecz o pełniejszy, bardziej doskonały znak Uczty eucharystycznej. Dzięki temu również w lepszy sposób ukazuje się związek Mszy św. z uczta mesjańską - tą, w której będziemy uczestniczyć po zmartwychwstaniu, a którą opisuje prorok Izajasz: „Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win” (Iż 25, 6).
To dlatego Kościół, w wyjątkowych wypadkach, dopuszcza Komunię św. pod dwiema postaciami. Daje taką możliwość niektórym osobom (kapłanom, diakonom, klerykom, osobom konsekrowanym) i w niektórych sytuacjach (rekolekcje czy spotkanie duszpasterskie). Dokładnie tak definiuje to Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego:
„Komunia św. pod obiema postaciami jest dozwolona w przypadkach przewidzianych w rytuale. Ponadto mogą ją przyjmować następujące osoby:
a) kapłani, którzy nie mogą celebrować ani koncelebrować;
b) diakon i usługujący, którzy pełnią swoje funkcje we Mszy św.;
c) członkowie zgromadzeń w Mszy św. konwentualnej oraz Mszy św. zgromadzenia, alumni seminarium, uczestnicy rekolekcji lub zebrania jakiegoś zespołu duszpasterskiego” (OWMR, 283).