Ludzie, którzy kiedyś zaufali polskiej prawicy, z niepokojem przyglądają się poczynaniom ugrupowań wchodzących w skład AWS. Jak długo jeszcze ta sytuacja będzie trwała? Kto ustąpi, kto za wszelką cenę pozostanie przy swoim? Czy jest jeszcze o co walczyć w przyszłorocznych wyborach parlamentarnych? Na te i inne pytania odpowiada poseł PR Antoni Maciarewicz.

KS. PAWEŁ BEJGER: - Przyznam się szczerze, że z wielkim niepokojem przyglądam się temu, co dzieje się po prawej stronie politycznej sceny. Jakie są Pana odczucia?

ANTONI MACIAREWICZ: - Nie ma dzisiaj takiego człowieka, który kochałby swoją Ojczyznę i nie niepokoił się licznymi waśniami, sporami w obozie solidarnościowym. Przykre jest to, że wielka polityka przezwyciężyła sierpniowe ideały, które to podbiły serca tak wielu ludzi. Bać się trzeba tego, aby do końca nie zatracić prawdziwego ducha polskości. Polska, Polak przede wszystkim, dalej - polityka i własne ambicje.

- Solidarność ´80 i dzisiejsza AWS to już chyba nie to samo?

- Na pewno to nie to samo. Wtedy były inne czasy, inne problemy. Wtedy jasno wiedzieliśmy, kto jest kto i z kim, i jak trzeba walczyć. Jednoczył nas jeden podstawowy cel - walka z komunizmem. I byliśmy jedno. Ta jedność zwyciężyła strach, aresztowania, zwolnienia z pracy, ale nigdy nikt z nas nie czuł się niepotrzebny. I ten niewykształcony, i ten niepełnosprawny, i prosty robotnik, rolnik - wszyscy czuliśmy się potrzebni Ojczyźnie. I jeszcze to Boże błogosławieństwo, ta modlitwa, to wołanie z podziemia: "Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!".

- Wtedy - jedność, zaufanie, dzisiaj - podział, wzajemne oskarżanie, jakaś nowa wieża Babel. Kto Pana zdaniem jest temu winien?

- Nie można odpowiedzieć jednoznacznie. Pewnie wszyscy ponosimy za to odpowiedzialność i potrzebny nam jest narodowy rachunek sumienia. Zauważmy, że ludzie, którzy kiedyś mówili językiem prawym, szczerym, którzy byli patriotami, zapomnieli obecnie, o co wtedy walczyli. Zapomnieli o ludziach, którzy widzieli w nich jedyny ratunek i obronę. Myślę o tych, dla których "Solidarność" była tylko płaszczykiem, pod którym mogli dostać się na ministerialne stołki, zaszczytne urzędy. To, że tak obecnie wygląda prawica, to nie jest wina złego programu, to zasługa ludzi, którzy program prawicy zaczęli naciągać na swoją korzyść - "Byle nam było lepiej".

- Czy był Pan zaskoczony wynikami wyborów prezydenckich?

- Mój scenariusz był trochę inny od tego, który mogliśmy zobaczyć w październikowy wieczór. Liczyłem, że ludzie bardziej zaufają prawdzie. Stało się tak, jak się stało i nie ma co rozpaczać, trzeba na nowo rozpocząć walkę o prawdziwą, suwerenną Polskę. Dramat naszego narodu nie polega na tym, że komunista został prezydentem. Tragedia Polski polega na tym, że przestaliśmy się bić o Polskę, o polskość. I tu jest niebezpieczeństwo utraty narodowej suwerenności.

- To co się właściwie z Polską, z Polakami stało?

- Trochę chyba przysnęliśmy. Dobrze, że w stanie śpiączki nie musieliśmy wchodzić w kolejny narodowy zakręt, bo nie wiadomo, czy w ogóle byśmy się obudzili i gdzie. Ciągle mam nadzieję, że naród polski jest mądry i potrafi w chwilach niebezpiecznych jednoczyć się i bronić Ojczyzny za wszelką cenę. To moje zdanie opieram na historii, która ciągle musi być przypominana młodym, a nie jak niektórzy mówią, że trzeba o niej zapomnieć. Kto się wstydzi swojej historii, historii swego narodu, powinien zastanowić się, czy tu jest jego miejsce. Jestem zbulwersowany postawą konsula na Białorusi, który powiedział, że: "W Nowogródku niepotrzebna jest polska szkoła". Trzeba zastanowić się, czy tak postępuje patriota? Czy zgodne to jest z racją stanu?

- Domyślam się, że myśli Pan o ludziach lewicy. Ale niech Pan powie, czy rzeczywiście lewica w Polsce jest taka silna jak sama myśli?

- Jest silna przez słabość prawicy. Pamiętać trzeba, że silny wcale nie musi zawsze zwyciężać. Ksiądz o tym doskonale wie, pamięta przecież walkę Dawida z Goliatem.

- O co dzisiaj chciałby Pan zaapelować do Polaków?

- Ponieważ Ksiądz pracuje w mediach, to może powiem coś o tej dziedzinie. 85% środków społecznego przekazu jest w obcych rękach. A im chodzi o to, aby zniszczyć narodowego ducha, aby zatrzeć piękną polską historię. Telewizja, radio, prasa nie może stać się dla nas autorytetem. A mediom katolickim życzyłbym, aby narodowego ducha przekazywali językiem dynamicznym, barwnym, jednoznacznym. Aby ich mowa była: tak-tak, nie-nie.

- Kiedy Pan patrzy na to wszystko, nie zniechęca się?

- Proszę Księdza, mężczyznom przystoi się zbroić, nie narzekać.

- Dziękuje serdecznie za rozmowę i za optymizm.