Dlaczego nie odczuwam Bożej obecności? Bo mój umysł i moje serce są pochłonięte inną obecnością – taką, która jest dla mnie bardziej atrakcyjna niż Bóg i jego Miłość do mnie. Na tym polega nasz problem. Uczymy małe dzieci modlitw Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo – to jest bardzo piękne.

Tylko że dla dziecka to po prostu „wierszyk do Bozi”. Potem człowiek rośnie, ma coraz więcej lat, ale ciągle jest na poziomie „wierszyków do Bozi”, tzw. klepanych paciorków, a nie odczuwania Bożej Obecności, Miłości Jezusa i Maryi w każdym Ojcze nasz czy Zdrowaś Maryjo, nieustannego jednoczenia się z Nimi w głębi naszego serca w naszej modlitwie.

Ostatnio byłem w księgarni katolickiej. Nagle podjeżdża mercedesem jakiś mężczyzna; wygląda jak Al Capone: długi czarny płaszcz, kapelusz, biały szalik, włosy na żel… Wchodzi do środka i mówi do sprzedawczyni: „Chciałbym jakąś ładną Bozię”. Ona na to: „Jaką Bozię?”. „No, taką ładną Bozinkę, wie pani, na prezent”. Ona: „Jaką Bozinkę? Pana Jezusa, Matkę Bożą, jakiegoś świętego?”. „No wie pani, taką Bozinkę, żeby ładnie wyglądała. Pięćdziesięcioletni facet został w swoim życiu religijnym na poziomie Bozinki, wierszyka do Bozi.

Małe dzieci musimy już od początku uczyć tego, że są mieszkaniem Boga, że Jezus w nich mieszka. Jezus, ich najlepszy Przyjaciel, jest Tym, który ich stworzył, zamieszkał w ich sercach i pragnie z nimi rozmawiać. Pragnie robić wszystko razem z dzieckiem. Pragnie, żeby dziecko mu wszystko opowiadało. Pragnie, żeby miało nieustanną z Nim relację. Pragnie, żeby ze wszystkiego Mu się zwierzało. Żeby przeżywało z Nim każdą radość, każdy smutek, każdy trud, cierpienie; żeby dziecko, zanim powie coś mamie i tacie, wpierw zwracało się do Jezusa, który mieszka w jego sercu. Od tego się zaczyna budowanie relacji z Bogiem. Dopiero potem zaczynamy uczyć dziecko formuł modlitewnych.

_________

Bóg przychodzi do nas dwoma drogami: poprzez krzyż i poprzez Eucharystię. Krzyż jest Jego drogą zstępowania ku dzieciom. W Eucharystii przebywa między nami jak Ojciec w swojej rodzinie. Szatan stara się ze wszystkich sił zniszczyć realną obecność Jezusa w Eucharystii. Stara się zniszczyć Jego codzienną ofiarę. Mówi o tym proroctwo w Księdze Daniela.

W czasach ostatecznych, kiedy rozpocznie się ostateczna walka przed paruzją, antychryst się ujawni i wprowadzi nowy porządek świata, w którym wszyscy będziemy sterroryzowani i staniemy się niewolnikami elity, która będzie nami rządzić. Ale żeby antychryst mógł się ujawnić, musi doprowadzić do ohydy spustoszenia, czyli do zniesienia codziennej Ofiary (por. Dn 12, 5–13). To da mu moc, bo kiedy nie będziemy mogli uczestniczyć w codziennej Ofierze, czyli przyjmować Ciała i Krwi Boga, Kościół straszliwie osłabnie.

W tej chwili antychryst nie może się jeszcze ujawnić, ponieważ cały Kościół karmi się Eucharystią, ale kiedy doprowadzi się do tego, że będą zamykane kościoły, zostaniemy odcięci od pokarmu Bożego, od Tego, który jest pokarmem zwycięzców, od Tego, który daje życie wieczne – wtedy Kościół straszliwie osłabnie, a antychryst przygotuje się do swego ostatecznego objawienia i ostatecznej walki z Kościołem.

Ojciec mówi, że przychodzi do nas przez krzyż i przez Eucharystię, dlatego zróbmy wszystko, aby Eucharystię pielęgnować w swoim sercu. Eucharystia jest wszystkim. Jest szczytem duchowości chrześcijańskiej, szczytem życia Kościoła. Jan Paweł II powie, że Kościół umiera bez Eucharystii. Jeśli chcesz żyć – żyj codzienną Eucharystią. On przychodzi do nas przez Ducha Świętego, aby być wśród nas. Chciałby sprawić, by Go poznano jako Ojca Wszechmogącego. Idą bardzo trudne czasy. Lęk będzie powodował w nas strach o przetrwanie. Albo uwierzymy i zaufamy mocy Wszechmogącego Boga, albo będzie po nas. O własnych siłach nie przetrwamy. Musimy całym sercem odnowić wiarę w Jego Wszechmoc w naszym życiu, zaufać Jego wszechmogącej Mocy.

_________

Dzięki niezwykle komunikatywnemu zwiastowaniu, Autor książki przekonująco ukazuje nowego człowieka, który dzięki odrodzeniu w Duchu Świętym został wszczepiony w ciało Chrystusa i uczyniony stały się nowym stworzeniem oraz dzieckiem Bożym, naznaczonym niezmazywalną pieczęcią, czyli charakterem sakramentalnym na dzień odkupienia (por. 2 Kor 1,21n; Ef 1,13; 4,30). Nowością jest również uwzględnienie w kontekście chrztu wzorcowej roli ojcostwa Boga, który każdego dnia urzeczywistnienia miłość miłosierną przez krzyż i Eucharystię.    

Język książki, będąc spisem słowa mówionego jest ze swej natury przystępny dla wszystkich. Konferencje, które zostały wygłoszone z pełnym zaangażowaniem zawierają trafne odniesienia egzystencjalne.

Sądzę, że opracowanie ks. Dominika Chmielewskiego SDB jest godne uwagi i pożyteczne dla pełnego zrozumienia doniosłości chrztu oraz pogłębienia życia chrześcijańskiego.

 Ks. prof. dr hab. Marian Kowalczyk SAC

Fragment pochodzi z książki ks. Dominika Chmielewskiego "Chrystoterpia", wyd. SUMUS. Sprawdź więcej:  zobacz