Coraz więcej osób przybywa do świątyni w Zbójnej, by przeżyć uroczystość upamiętniającą wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. Na nowo odżywają dawne zwyczaje kurpiowskie, przypominające bogactwo kultury regionu. Wielką rolę odgrywa Gminny Ośrodek Kultury, który od kilkunastu lat jest jedną z najbardziej aktywnych placówek kulturalnych w Łomżyńskiem.
Szczególnie okres Wielkiego Postu bogaty jest w przeróżne zwyczaje i tradycje związane z religijnością Kurpiów. Dawniej gospodynie w tym czasie bieliły mieszkania, dzisiaj z oczywistych względów już nie bieli się pomieszczeń, ale powraca zwyczaj robienia corocznie nowych ozdób z papieru. Zwyczaj ten wiąże się także z porą roku. Wiosną, kiedy wszystko odżywa, budzi się do życia, rodzi się potrzeba nie tylko wewnętrznego oczyszczenia, ale i tego zewnętrznego. Od kilku lat organizowane są konkursy na najpiękniejszą palmę przygotowaną na procesję Niedzieli Palmowej.
Czym charakteryzują się palmy ze Zbójnej? Tutejsze palmy mają ozdoby z papieru, głównie kwiaty i motywy roślinne, gałązki sosny. Do kościoła przynoszone są także palmy z gałązek porzeczki zazielenione rozwijającymi się pąkami. Konkurs palm połączony jest z konkursem pisanek. Tu swoje umiejętności mogą pokazać dzieci i młodzież
Ważną rolę w obrzędach Wielkiego Tygodnia stanowi przygotowanie „święconki”. Niegdyś zawartość koszyczka stanowiła kromka chleba, sól, jajka i kawałek mięsa. Dzisiaj zamiast kawałka mięsa wkłada się specjalnie przygotowaną kiełbasę. Także sam koszyczek zmienia swój kształt. Kiedyś były to koszyczki z wikliny lub ze słomy. Dzisiaj spotyka się także koszyczki koronkowe.
Interesującą formą religijności Kurpiów są tzw. Boże obiady. Szczególnie w Wielkim Poście zamawiana jest Msza św. w intencji zmarłych z danej wioski. Do kościoła przechodzi rodzina zmarłego oraz sąsiedzi z wioski. Po Eucharystii wszyscy udają się do jednego z domów; tam przez wiele godzin modlą się, odmawiają Różaniec św., Drogę Krzyżową oraz wspólnie spożywają posiłek.
Podczas Triduum Paschalnego, po nabożeństwie Wigilii Zmartwychwstania, od późnych godzin wieczornych do rana do kościoła parafialnego przychodzą miejscowi śpiewacy, którzy wykonują pieśni jeszcze z okresu wielkopostnego. W kościele, gdzie wystawiony jest Najświętszy Sakrament, panuje półmrok. Śpiewacy stawiają stare mosiężne lichtarze na ławkach, wyciągają dawne śpiewniki - Kantyczki i rozpoczyna się śpiew Męki Pańskiej. W przejmujących tekstach, w rzewnej melodii daje się odczuć klimat Pasji, bólu, a jednocześnie miłości Zbawiciela do swego ludu. Podobnie jak w innych parafiach przy grobie Pańskim wartę trzymają strażacy. Tuż przed Rezurekcją, po usłyszeniu dzwonów zwiastujących Mszę św., ma miejsce interesująca scena. Oto nagle strażacy w pośpiechu, w popłochu uciekają od grobu, uderzając hełmami o podłogę. „... Straż zdjęta trwogą upada i prawie sobą nie włada”. Chrystus zmartwychwstał!