Księga Malachiasza to ostatnia księga Starego Testamentu, jej temat przewodni stanowi duchowy kryzys Izraela po powrocie z wygnania. Wyraża się on w nadużyciach zarówno w kulcie, jak i w życiu społecznym. Rozdział 3. tej księgi wprowadza temat sądu, sprawiedliwej odpłaty za zaniedbania oraz duchowego oczyszczenia. Boża sprawiedliwość łączy się ściśle z obietnicą nadejścia posłańca, poprzednika Mesjasza – Zbawiciela, na wzór proroka Eliasza.

Malachiasz zapowiada eschatologiczny dzień sądu, symbolizowany przez trawiący ogień. „Dzień” jest częstym motywem wskazującym na sąd Boży i Jego pełną mocy zbawczą interwencję. Obraz płonącego pieca i słomy sugestywnie przedstawia całkowite zniszczenie, podkreślając, że krzywdziciele i niegodziwi spotkają się z gniewem Bożym. Boża sprawiedliwość zrealizuje się w pełni, gdy wykraczający przeciw Bogu i Jego przykazaniom otrzymają odpowiednią odpłatę, zgodną z pedagogią Stwórcy, który łączy doskonałość sprawiedliwości ze wspaniałomyślnością miłosierdzia.