Kto odczuwa cierpienie przez dłuższy czas, najczęściej będzie potrzebował profesjonalnej pomocy. Nie zawsze jednak jesteśmy pewni, czy taka pomoc jest konieczna – niestety, psychoterapia nadal kojarzona jest w naszym społeczeństwie jedynie z poważnymi chorobami psychicznymi, dlatego w wielu umysłach pojawia się pytanie: czy rzeczywiście jest ze mną „tak źle”, abym musiał poddać się terapii?

Sześć klasycznych znaków:

Czujesz się przytłoczony swoimi problemami. Jeżeli dodatkowo porównujesz je z problemami innych osób, to znak, że deprecjonujesz wagę trudności, z którymi się zmagasz i uciekasz od szukania odpowiednich rozwiązań. Każdy problem jest subiektywnym wyzwaniem, dlatego każdy problem nie musi być rozwiązywany w samotności.

Doświadczasz silnych wahań emocjonalnych. Od zadowolenia do zniechęcenia, od radości do smutku, czasami czujesz się jak na huśtawce. Jeśli takie „huśtawki” utrzymują się długo, jest to męczące dla psychiki.

Nosisz się z zamiarem samookaleczenia się lub nawet to realizujesz. Otaczający świat staje się dla ciebie obcy albo wręcz nieosiągalny, a myśli są rezygnacyjne i coraz bardziej krążą wokół pytania: po co?

Doświadczyłeś czegoś traumatycznego (w tym przemocy emocjonalnej!). Warto pamiętać, że przeżywanie traumy jest również subiektywne, nie należy więc wchodzić w porównywanie siebie z innymi.

Towarzyszy ci poczucie braku radości, pustki, beznadziejności i bezsensu – oznaka nastroju depresyjnego. Depresja jest dziś najczęstszą chorobą, którą trzeba koniecznie zauważyć i jej nie lekceważyć.

Często czujesz się samotny lub izolujesz się od innych ludzi. To może być pewien styl radzenia sobie, warto się jednak przyjrzeć, czy ten styl jest dla nas dobry, czy raczej stanowi formę schematu.

O tym, czy rzeczywiście potrzebujesz terapii, zadecydują lekarz lub sam terapeuta po sesjach próbnych.

Jak skorzystać z terapii?

Każdy, kto chciałby prywatnie zwrócić się o profesjonalną pomoc, teoretycznie może to zrobić w każdej chwili; osoby płacące za terapię mogą kontaktować się bezpośrednio z psychoterapeutą.

Psychoterapia na NFZ wymaga skierowania od lekarza pierwszego kontaktu lub od psychiatry. Liczba miejsc jest ograniczona, dlatego zdarza się, że lista oczekujących bywa długa; czas oczekiwania na psychoterapię waha się od kilku miesięcy aż do 2 lat.

Psycholog czy psychiatra?

Już podczas pierwszych rozmów wprowadzających lekarz lub terapeuta powiedzą, jaki rodzaj terapii będzie dla ciebie odpowiedni. W zależności od diagnozy otrzymasz zalecenie.

Psychoterapeuta studiował psychoterapię i jego pomoc opiera się głównie na rozmowach. Psychoterapia, w zależności od nurtu, obejmuje głęboką pracę np. w celu rozwiązania problemów z traumą lub poczuciem własnej wartości. W terapii behawioralnej wykorzystuje się także ćwiczenia praktyczne, np. zwalczające fobie czy codzienne lęki.

Psychiatra jest lekarzem medycyny z zakresu psychiatrii. Leczy on pacjentów z zaburzeniami psychicznymi w zakresie swojej specjalizacji. Może także przepisać leki. Dzieje się tak np. wtedy, gdy dolegliwości psychiczne pacjenta powodują również problemy fizyczne lub je obejmują.