W 80. rocznicę walk partyzanckich w lasach Puszczy Solskiej w niedzielę 23 czerwca odbyły się uroczystości patriotyczne na cmentarzu partyzanckim w Rudzie Różanieckiej.
W wyniku niemieckiej akcji „Sturmwind II” w czerwcu 1944 r., skierowanej przeciwko Polskiemu Państwu Podziemnemu, zginęło wielu mieszkańców Rudy Różanieckiej, Płazowa, Dolin, Kowalówki. Spoczywają oni na cmentarzu wojennym w Rudzie Różanieckiej, pięknie położonym wśród lasów i stawów. Byli to młodzi ludzie, głównie miejscowi żołnierze Armii Krajowej. Dzięki dobrze zorganizowanej samoobronie Ruda Różaniecka nigdy nie została zdobyta przez bandy UPA i była schronieniem dla mieszkańców okolicznych miejscowości – powiedziała podczas powitania uczestników uroczystości dyrektor Zespołu Szkół w Rudzie Różanieckiej Dorota Wróbel. Nauczycielka historii w tej szkole Justyna Grechuta przedstawiła historię cmentarza partyzanckiego w Rudzie Różanieckiej.
W tym wyjątkowym miejscu była także sprawowana Msza św., którą celebrowali ks. kan. Andrzej Stopyra, dziekan dekanatu lubaczowskiego i ks. Waldemar Górski, wicedziekan dekanatu narolskiego i zarazem proboszcz parafii w Rudzie Różanieckiej. W pięknym, okolicznościowym kazaniu ks. Stopyra ukazał patriotyzm mieszkańców tej i okolicznych miejscowości oraz tragizm tamtych wydarzeń.
To w tej wsi od pierwszych miesięcy okupacji tworzyły się grupy konspiracji, a na początku 1942 r. miało miejsce pierwsze zaprzysiężenie osób przyjmowanych do konspiracyjnej Armii Krajowej. Mieszkańcy Rudy Różanieckiej zostali w czerwcu 1943 r. wywiezieni do obozu w Majdanku i na roboty przymusowe do Niemiec. W Rudzie Różanieckiej schronienie znalazła też w 1944 r. ludność cywilna ewakuowana z Cieszanowa i z okolicznych wiosek. Broniła jej 2. kompania AK dowodzona przez Michalewicza, ps. Hanus.
Dalsza część uroczystości przebiegała zgodnie z ceremoniałem wojskowym poprowadzonym przez 202. Batalion Obrony Pogranicza z Jarosławia, a oprawę muzyczną sprawowała Orkiestra Wojskowa z Lublina. Szczególnie wzruszającym momentem był Apel Pamięci, w którym z imienia i nazwiska odczytano wszystkich spoczywających na cmentarzu partyzanckim. Złożenie wiązanek oraz okolicznościowe oznakowanie mogił partyzanckich było oddaniem czci i hołdu polskim bohaterom. A na koniec harcerze z 3. Drużyny Harcerskiej w Rudzie Różanieckiej wraz z drużynową Elżbietą Kudybą zaprezentowali wiersze i piosenki partyzanckie.
Patriotyczną uroczystość zaszczycili obecnością: Teresa Pamuła, poseł na Sejm RP, wicewojewoda podkarpacki Tomasz Lorenc, przedstawiciele służb mundurowych, Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, rodziny poległych, sołtys, dyrektorzy miejscowych zakładów pracy, nauczyciele, młodzież. Organizatorem uroczystości byli: dyrektor Zespołu Szkół w Rudzie Różanieckiej Dorota Wróbel, Światowy Związek Żołnierzy AK O/Zamość Koło Rejonowe Narol i Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, który przygotował stoisko edukacyjno-historyczne.
Pod pomnikiem Polski Walczącej na Kopcu Powstania Warszawskiego uczczono pamięć o powstańcach. Podczas uroczystości rozpalono ogień, który będzie płonął nad Mokotowem przez symboliczne 63 dni.
W uroczystości wzięli udział m.in. przewodnicząca rady m.st. Warszawy Ewa Malinowska-Grupińska, zastępca prezydenta m.st. Warszawy Aldona Machnowska-Góra, przedstawiciel prezydenta RP prof. Marek Rymsza, szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych minister Lech Parell i przedstawiciel dyrektora Muzeum Powstania Warszawskiego Szymon Niedziela. W wydarzeniu uczestniczyli również powstańcy warszawscy: sanitariuszka pułku “Baszta” Barbara Tokarska i były żołnierz Szarych Szeregów, żołnierz Armii Krajowej, członek rady Muzeum Powstania Warszawskiego, prof. Leszek Żukowski.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Jak zbudować poduszkę finansową, nie rezygnując z przyjemności?
2025-11-03 10:13
Materiał sponsorowany
Materiał prasowy
Budowanie poduszki finansowej jest fundamentem dobrze zorganizowanych finansów osobistych. Takie zabezpieczenie pozwala ze spokojem reagować na niespodziewane sytuacje, jak nagła choroba czy utrata pracy. Niektórzy nie decydują się na jej budowanie w obawie przed koniecznością ograniczenia codziennych przyjemności. Na szczęście da się połączyć jedno z drugim, jeśli podejdzie się do oszczędzania racjonalnie i strategicznie. Sprawdź, jak zbudować poduszkę finansową.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
