Wobec tych słów żadnemu Polakowi nie wolno przejść obojętnie! Matce zawsze należy się szacunek, pamięć i wdzięczność.

1 sierpnia 1944 r. wybuchło Powstanie Warszawskie – wielki zryw, w tym wielkiej rzeszy ludzi młodych. Powstanie to trwało tylko 63 dni i upadło, ale w narodzie polskim była wielka wiara i wielka ofiara w obronie Ojczyzny. A dzisiaj? Polko i Polaku, czym jest dla ciebie Ojczyzna?! Młodzieży polska, która jesteś nadzieją, czym jest dla ciebie to słowo?! Powstanie Warszawskie, to bitwa o Polskę to także bitwa o twoją przyszłość, o twoje życie w pokoju.

Dzisiaj pokój jest zagrożony. Każdemu Polakowi nie wolno spocząć na laurach i mówić, co mnie to obchodzi, ale ma być to wysiłek nas wszystkich, a szczególnie tych, których naród wybrał w wolnych wyborach i obdarzył zaufaniem, aby go bronili i strzegli.

1 sierpnia, kiedy wybije godzina „W”, tj. 17 i usłyszysz wycie syren, nie bądź obojętny, jak dzisiaj wielu, ale zatrzymaj się tam, gdzie jesteś i modlitwą wyraź wdzięczność bohaterom, którzy stanęli do walki, nie szczędząc nawet własnego życia, abyś ty dzisiaj mógł żyć w wolnej Ojczyźnie!