Katarzyna Dobrowolska: Uczestniczył Ksiądz w celebracji Triduum Paschalnego w najświętszych miejscach życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jak te doświadczenia wpływają na przeżywanie największych tajemnic wiary chrześcijańskiej?

Ks. dr Dariusz Jaros: Opatrzność Boża pozwoliła mi mieszkać i posługiwać przede wszystkim w trzech głównych miastach pielgrzymkowych w Ziemi Świętej: w Jerozolimie, w Nazarecie i w Betlejem. Przez ponad rok codziennie celebrowałem Liturgię w Bazylice Grobu Pańskiego, nazywanej też Bazyliką Zmartwychwstania Pańskiego. Wielokrotnie sprawowałem Mszę św. przy skale Golgoty obok miejsca ukrzyżowania Chrystusa oraz we wnętrzu Bożego Grobu, gdzie Ciało Pana Jezusa zostało złożone po śmierci i trzeciego dnia zmartwychwstało. Widok tych świętych miejsc głęboko utrwalił się w mojej pamięci. To sprawia, że gdy czytana jest Ewangelia przypominam je sobie i z łatwością w wyobraźni przenoszę się w święte miejsca. Wielu pielgrzymów potwierdza to doświadczenie. Dzięki poznaniu Ziemi Świętej wydarzenia biblijne stają się bliższe sercu.

Gdzie odbywają się główne celebracje Wielkiego Tygodnia od Niedzieli Palmowej po Wielkanoc? Czy jest w nich coś, co ma szczególny wyjątkowy rys, jakaś tradycja, obrzędy ukształtowane i obecne tylko tutaj?

Archiwum

Ks. dr Dariusz Jaros podczas Liturgii Niedzieli Palmowej w Jerozolimie

Wyjątkowość Liturgii Wielkiego Tygodnia w Jerozolimie polega na tym, że są one sprawowane w miejscach, gdzie dokonały się poszczególne wydarzenia ewangeliczne. Wierni w tym czasie dosłownie podążają śladami Chrystusa. W Niedzielę Palmową, w godzinach popołudniowych, chrześcijanie gromadzą się w miejscowości Betfage na wschodnim zboczu Góry Oliwnej. Tutaj według tradycji (por. Mt 21, 1) Chrystus wsiadł na osiołka. Stąd też, od sanktuarium w Betfage rozpoczyna się bardzo uroczysta i radosna procesja z palmami. Tysiące chrześcijan pośród śpiewów przechodzi przez szczyt Góry Oliwnej. Po czym procesja schodzi do doliny Cedronu, przekracza ją, aby wstąpić przez Bramę św. Szczepana do Starej Jerozolimy.
W Wielki Czwartek franciszkanie celebrują nieszpory w Wieczerniku dla uczczenia ustanowienia sakramentów Eucharystii i kapłaństwa. Następnie, późnym wieczorem katolicy czuwają w Ogrodzie Oliwnym Getsemani, gdzie Chrystus modlił się, przeżywał trwogę konania, pocąc się wylewał gęste krople krwi. Tutaj Chrystus został pojmany, a następnie zaprowadzony do Kajfasza. Dlatego stąd po czuwaniu niektórzy wierni wyruszają w nocnej procesji z lampionami do kościoła św. Piotra „in Gallicantu”, w którym upamiętnia się uwięzienie i postawienie Chrystusa przed Wysoką Radą w domu arcykapłana Kajfasza (por. Mt 26, 57).
W Wielki Piątek katolicy rozważają Drogę Krzyżową, idąc ulicami Jerozolimy od stacji, gdzie został wydany wyrok, na Kalwarię i do Grobu Pańskiego. Tutaj, w Bazylice Grobu Pańskiego sprawowana jest Liturgia Męki Pańskiej oraz bardzo emocjonujący obrzęd zdjęcia Pana Jezusa z krzyża i Jego pogrzeb.

Ostatnia wieczerza, modlitwa Jezusa w Getsemani, Golgota – wszystkie te wstrząsające wydarzenia prowadzą nas jednak do poranka Zmartwychwstania. Pielgrzymi przybywający do Jerozolimy, tak jak uczniowie dwa tysiące lat temu, biegną na miejsce i tak jak oni przekonują się – „nie ma Go tu”.

Tak, obchody Triduum Paschalnego koncentrują się właśnie w Bazylice Zmartwychwstania Pańskiego, która obejmuje dwa miejsca, gdzie dokonało się nasze odkupienie: skałę Golgoty i Grób Pański. To są najważniejsze cele pielgrzymkowe dla nas chrześcijan. Bieg św. Piotra i św. Jana w niedzielę zmartwychwstania zapoczątkował pielgrzymki milionów wiernych do pustego Grobu Pańskiego, który jest świadkiem zmartwychwstania Chrystusa. Przybywają tu oczywiście nie tylko chrześcijanie, ale także liczni inni ludzie z całego świata. Wypełnia się w ten sposób proroctwo z Księgi Izajasza: „sławne będzie miejsce jego spoczynku” (Iz 11, 10).