Ziemia Święta: Droga Krzyżowa szkół katolickich w Jerozolimie
„Boże, nasz Ojcze, który jesteś w Niebie, do Ciebie wznosimy nasze modlitwy za każdego chorego, a zwłaszcza za Papieża Franciszka” - to słowa, jakie można było przeczytać na plakatach niesionych przez dzieci i młodzież ze szkół katolickich w Jerozolimie podczas Drogi Krzyżowej, która odbyła się w piątek 14 marca ulicami miasta.
Pod hasłem: „Pielgrzymi nadziei”, nawiązującym do tematu wybranego przez Ojca Świętego na Rok Jubileuszowy, około 700 uczniów, modląc się m.in. o zdrowie dla Biskupa Rzymu, przeszło przez Stare Miasto Jerozolimy trasą, którą przemierzył Jezus w drodze na Golgotę.
Drodze Krzyżowej szkół katolickich Jerozolimy, która odbywa się co roku w okresie Wielkiego Postu, przewodniczyli o. Francesco Patton, kustosz Ziemi Świętej, oraz o. Ibrahim Faltas, wikariusz Kustodii Ziemi Świętej i dyrektor szkoły franciszkańskiej. O. Faltas przypomniał na początku Drogi Krzyżowej (która również w tym roku rozpoczęła się w Kaplicy Biczowania na Via Dolorosa) o szczególnych intencjach modlitewnych - o zdrowie dla Papieża Franciszka i dla o. Aymana Bathisha, który dwa dni wcześniej został poważnie ranny w wypadku.
Wielu uczniów przygotowało plakaty zawierające kluczowe słowo Roku Świętego: „Nadzieja” w różnych językach oraz modlitwy o uzdrowienie wszystkich chorych, a zwłaszcza Papieża. W procesji, która przeszła przez Stare Miasto Jerozolimy, wzięli udział również nauczyciele i rodzice uczniów z 13 chrześcijańskich szkół we Wschodniej Jerozolimie. Uczestnicy mieli na sobie białe stuły z napisem w języku arabskim: „Al Rajaa'” (Nadzieja).
Stacje od VIII do XIV, zgodnie z tradycją, zakończyły się we franciszkańskim kościele Świętego Zbawiciela, w pobliżu Bramy Nowej. Na koniec, w wypełnionej po brzegi świątyni, błogosławieństwa relikwią Krzyża udzielił o. Francesco Patton. O. Ibrahim Faltas w końcowych słowach wyraził wdzięczność za liczny udział Ludu Bożego w Drodze Krzyżowej. „Żyjemy w trudnych czasach, ale jest to czas modlitwy i przebaczenia, bez których nie byłoby nowego początku” - powiedział wikariusz Kustodii Ziemi Świętej.
Jak co roku, wspólna Droga Krzyżowa była wyrazem głębokiej solidarności z chrześcijanami na całym świecie i znakiem nadziei dla uczniów szkół chrześcijańskich w Jerozolimie.
Pielgrzymi wracają do Ziemi Świętej. Do tej pory w bieżącym roku zanotowano ponad 538 tys. pątników - niemal dwukrotnie więcej niż w 2016 r. Dane te pochodzą z Franciszkańskiego Biura Pielgrzymkowego, które zajmuje się m.in. rezerwowaniem godzin Mszy św. w sanktuariach podległych Kustodii Ziemi Świętej.
Do 23 listopada przybyło do nich 538 429. W całym 2017 r. było ich 411 754, a w 2016 r. 274 983. Najwięcej dotarło pątników z USA (127 964), Włoch (60 417), Polski (50 707) i Indonezji (30 813). Dane te jednak dotyczą wyłącznie grup, które dokonały rezerwacji godzin nabożeństw w sanktuariach. Nie obejmują natomiast grup i pielgrzymów indywidualnych, którzy po prostu przyjechali tam, by się pomodlić.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Jeden z najstarszych klasztorów kartuzów we Francji spłonął doszczętnie i grozi mu zawalenie. Pożar, który wybuchł w niedzielę 2 listopada, zniszczył główny budynek dawnego klasztoru w Le Mont-Dieu we francuskich Ardenach, znanego pod wezwaniem Matki Bożej Ardenów, poinformowały francuskie media.
Według tych informacji, spacerujący w niedzielny poranek zauważyli dym unoszący się z budynku, który od 1946 roku jest zabytkiem i zaalarmowali straż pożarną. Pożar ugaszono dopiero po kilku godzinach, na razie nie wiadomo, co było jego przyczyną. Założony w XII wieku klasztor znajduje się na odludziu, w gęstym lesie. Został odbudowany w XVII wieku, jednak podczas rewolucji francuskiej mnisi zostali zmuszeni do opuszczenia klasztoru kartuzów. Nie zachowały się tam żadne dzieła sztuki ani cenne wyposażenie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
